[6] Opinia w sprawie szkody w środowisku wywołanej wycięciem lasu w obrębie oddziału 264g (Nadleśnictwo Miękinia)

Opinia w sprawie szkody w środowisku wywołanej wycięciem lasu w obrębie oddziału 264g (Nadleśnictwo Miękinia), gmina Wrocław

Przedmiotem doniesienia o szkodzie w środowisku jest teren należący do Nadleśnictwa Miękinia, z siedzibą przy ul. Sportowej 2 w Miękini. Obszar ten położony jest w granicach planowanego Specjalnego Obszaru Ochrony „Łęgi nad Bystrzycą”.
Z inwentaryzacji przyrodniczej przeprowadzonej w latach 2006-2007, na zlecenie Instytutu Ochrony Przyrody PAN oraz tegorocznej wizji terenowej wynika, że w obrębie objętego skargą oddziału 264g, występowało siedlisko przyrodnicze z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej 92/43/EEC i jako takie podlegało w Polsce ochronie, na mocy Ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 roku o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. 2007 Nr 75, poz. 493), a także na mocy Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 kwietnia 2008 roku w sprawie kryteriów oceny wystąpienia szkody w środowisku (Dz. U. 2008 Nr 82, poz. 501).
Wskutek zastosowania zabiegów gospodarczych, przewidzianych w Planie Urządzania Lasu na lata 2002-2011 dla Nadleśnictwa Miękinia, całkowitemu zniszczeniu uległo łącznie około 1,5 ha siedliska przyrodniczego 91F0 Łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe.
Siedlisko to stanowi jednocześnie miejsce występowania populacji dwóch gatunków roślin Allium ursinum (czosnek niedźwiedzi) oraz Galanthus nivalis (śnieżyczka przebiśnieg), podlegających ochronie na mocy Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 roku w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną (Dz. U. 2004 Nr 168, poz. 1764). Oczywiste jest to, że usunięcie warstwy drzew oraz krzewów doprowadzi do zaniku stanowisk wymienionych gatunków chronionych.
Należy również podkreślić, że wycięcie łęgu dębowo-wiązowo-jesionowego, pomimo iż zostało wykonane według planu urządzania, jest niezgodne z art. 7 ust. 2 Ustawy z dnia 28 września 1991 roku o lasach (tekst jednolity Dz. U. 2005 Nr 45, poz. 435), mówiącym o konieczności ochrony cennych fragmentów ekosystemów leśnych w ramach zrównoważonej gospodarki leśnej.

Mimo że Plan Urządzania Lasu został wykonany w roku 2002, a więc przed wejściem w życie ustawy z dnia 30 kwietnia 2007, to przewidziane w Planie działania wykonane zostały już w trakcie obowiązywania Ustawy. Zatem obowiązkiem wykonawcy planu była jego ponowna ocena w kontekście możliwości wystąpienia szkody w środowisku, czego w omawianym przypadku nie uczyniono. Ponadto proponowany obszar Natura 2000 „Łęgi nad Bystrzycą” zgłaszany jest jako obszar zasługujący na objęcie ochroną już od roku 2006 i jako taki, do czasu zatwierdzenia lub też odrzucenia możliwości utworzenia obszaru przez Komisję Europejską, podlegać powinien ochronie na mocy art. 33. ust. 2 Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 o ochronie przyrody (Dz. U. 2004 Nr 92, poz. 880). Z powyższego wynika również obowiązek ponownej oceny planu lub przedsięwzięcia jakim był Plan Urządzania Lasu, na możliwość jego oddziaływania na przedmioty ochrony Natura 2000, dla których proponowano utworzenie obszaru. Obowiązek ten również został zaniedbany.
W mojej opinii zniszczenie siedliska przyrodniczego, będących jednocześnie miejscem występowania gatunków chronionych, bez uzyskania stosownych decyzji, zezwalających na takie działanie oraz bez dokonania ponownej oceny Planu Urządzania Lasu pod kątem oddziaływania na obszar Natura 2000 i na populacje gatunków chronionych roślin i zwierząt – jest szkodą w środowisku i powinno podlegać procedurze opartej o odpowiednie przepisy Ustawy o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie.

mgr Kamila Reczyńska
 

Ryc. 1. Rozmieszczenie siedlisk przyrodniczych na terenie objętym skargą
91F0 Łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe